Parahalogenacja wpływa na właściwości hamujące transporter monoaminowy i toksyczność wątrobowokomórkową amfetamin i metakatynonów

[jestem wam potrzebny 549]

Google translate, dużo tych artów, nie chce mi sie ich poprawiać ale można wyczytać ciekawe rzeczy.

Autorzy:

Źródło: https://www.researchgate.net/publication/332605664_Para-Halogenation_Affects_Monoamine_Transporter_Inhibition_Properties_and_Hepatocellular_Toxicity_of_Amphetamines_and_Methcathinones

Cytat

Fluorowcowane pochodne stymulantów typu amfetaminy pojawiają się na rynku leków, często o zmienionym profilu farmakologicznym i niekiedy innym stanie prawnym w porównaniu do substancji niehalogenowanych. Celem niniejszego badania było zbadanie profilu farmakologicznego i toksyczności wątrobowokomórkowej parafluorowcowanych amfetamin i katynonów. Potencjał amfetaminy, 4-fluoroamfetaminy, 4-chloroamfetaminy, metakatynonu, 4-fluorometakatyny i 4-chlorometakatyny do hamowania transporterów monoaminy dla noradrenaliny, dopaminy i serotoniny określono w komórkach nerki ludzkiej zarodkowej transfekowanej transporterem. Integralność błony komórkowej, zawartość ATP, szybkość zużycia tlenu i poziomy nadtlenków mierzono w ludzkich komórkach wątrobiaka HepG2 po ekspozycji na substancje przez 24 godziny. Wszystkie związki hamowały transporter noradrenaliny przy submikromolowych stężeniach i transporter dopaminy przy niskich stężeniach mikromolarnych. Selektywność związków do hamowania dopaminy w stosunku do transportera serotoniny zmniejszała się wraz ze wzrostem wielkości para-podstawnika, powodując silne hamowanie wychwytu serotoniny przez fluorowcowane pochodne. Wszystkie substancje zubożały komórkową zawartość ATP w niższych stężeniach (0,25–2 mM) niż nastąpiła utrata integralności błony komórkowej (≥0,5 mM), co sugeruje toksyczność mitochondrialną. Amfetamina i 4-chlorometakatyn dodatkowo zaburzały mitochondrialny łańcuch oddechowy, co potwierdza toksyczność mitochondriów. Zaobserwowano następujący porządek rang toksyczności dla para-podstawników: chlorek> fluorek> wodór. Podsumowując, para-halogenowanie stymulantów zwiększa ryzyko neurotoksyczności serotoninergicznej. Ponadto, para-halogenowanie może zwiększać toksyczność wątrobową, w której pośredniczą upośledzenie mitochondriów u podatnych użytkowników.

Czyli w skrócie większość wiedziała, że chlorofety, fluorofety są toksyczne dla wątroby i jest neurotoksyczna dla serotoniny.

Cytat

WSTĘP Fluorowcowanie nielegalnych substancji typu amfetaminy stanowi narzędzie do tworzenia nowych designerskich leków w tajnej chemii. Oprócz zmienionego profilu farmakologicznego (Rickli i in., 2015; Mayer i in., 2018; Luethi i in., 2018a), fluorowcowane pochodne mogą pojawiać się jako substancje niekontrolowane,
ułatwianie ich dystrybucji przez Internet. Jednak fluorowcowanie może również powodować zwiększoną toksyczność. Na przykład, para-chlorowana pochodna amfetaminy (4-chloroamfetamina) wykazuje zwiększoną toksyczność serotoninergiczną w porównaniu ze związkiem macierzystym (Miller i wsp., 1986; Fuller, 1992; Colado i wsp., 1993). Inne para-
halogenowane stymulanty (ryc. 1), takie jak 4-orouoroamfetamina (4-FA), 4-oruorometakatynon (efedron) i 4-chlorometakatynon (clephedron), pojawiły się ostatnio na rynku narkotyków rekreacyjnych (Brandt i in. , 2010; Taschwer i in., 2014; Linsen i in., 2015; Odoardi i in., 2016; Grifell i in., 2017; Tomczak i in., 2018),
ale ich właściwości farmakologiczne i toksyczność nie są obecnie dobrze zbadane. Biorąc pod uwagę brak wiedzy na temat właściwości farmakologicznych i toksykologicznych chlorowcowanych pochodnych amfetaminy i metakatynonu (β-keto N-metyloamfetaminy), obecne badanie miało dwa zasadnicze cele. Pierwszy,
chcieliśmy określić wpływ para-fluorowcowania amfetaminy i metkatynonu na siłę farmakologiczną tych związków stymulującą. W tym celu uzyskaliśmy profile hamowania wychwytu monoaminy w komórkach nerki embrionalnej ludzkiej transfekowanej monoaminą (HEK) 293,
które stanowią szeroko stosowany model in vitro do badania hamowania transporterów przez stymulanty. Po drugie, zbadaliśmy wpływ para-fluorowcowania amfetaminy i metkatynonu na proces toksykologiczny tych związków. Ponieważ uszkodzenie wątroby jest potencjalnie poważnym powikłaniem przyjmowania narkotyków typu amfetaminy (Carvalho i in., 2012),
w tym celu użyliśmy komórek HepG2. Komórki HepG2 reprezentują ugruntowaną ludzką linię komórek wątrobiaka, która wcześniej była wykorzystywana do badania toksyczności wątrobowokomórkowej stymulantów (Dias da Silva i in., 2013, 2015; Luethi i in., 2017). Dzięki tym badaniom
z jednej strony staraliśmy się ocenić potencjał hepatotoksyczny tych leków, az drugiej strony przedstawić ten potencjał z perspektywy ich właściwości stymulujących, które mogą narażać użytkowników na ryzyko toksycznego działania sympatykomimetycznego

Cytat

MATERIAŁY I METODA Substancje testowe Amfetaminę, 4-fluorouoroamfetaminę, metkatynon, 4-fluoruorometakatynon i 4-chlorometakatynon zakupiono od Lipomed (Arlesheim, Szwajcaria) o czystości HPLC> 98,5%. 4-chloroamfetaminę zakupiono od (wycięte, tu napisane gdzie kupione itp, za dużo nieistotnych rzeczy)
Hamowanie transportu monoaminy Hamowanie wychwytu monoaminy przez fluorowcowane pochodne amfetaminy i metkatynonu oceniano w temperaturze otoczenia w transfekowanych transporterem komórkach HEK 293 w stężeniach w zakresie 1 nM – 900 M, jak opisano wcześniej (Luethi i in. , 2018b). Jak podsumowano
komórki oddzielono od butelki hodowlanej i(...) DALSZY CIĄG nastąpi

Jak chcecie takie arty tłumaczone nawet tak z dupy to chętnie powklejam bo jest kilka fajnych kwiatków. Jak ktoś chce poczytać dalej o śmierci komórkowej.

Cytat

WYNIKI Hamowanie transportera monoaminowego Krzywe hamowania wychwytu monoaminowego pokazano na rycinie 2, a odpowiednie wartości IC50 podano w tabeli 1. W przypadku wszystkich amfetamin i metakatynonów najsilniejsze hamowanie wychwytu zaobserwowano przy NET (wartości IC50 w zakresie 0,08–0,43 M ).
Związki wykazywały podobny potencjał hamowania wychwytu dopaminy (wartości IC50 w zakresie 1,6–6,6M), ale znacznie różniły się potencjałem hamowania wychwytu serotoniny (wartości IC50 w zakresie 0,5–54 M) . Para-fluorowanie zwiększyło siłę hamowania w SERT w porównaniu do DAT o około jeden rząd wielkości i para-
chlorowanie około dwóch rzędów wielkości w porównaniu z niepodstawioną amfetaminą i metkatynonem. Integralność błony komórkowej i zawartość ATP W porównaniu z interakcją z transporterami monoaminy toksyczność na komórkach HepG2 występowała w znacznie wyższych stężeniach. Znaczący i skoncentrowany
zależne wyczerpanie ATP obserwowano przy 0,1? mM dla 4-chloroamfetaminy;

HepG2 jak sobie przeczytacie co to jest w wątrobie to nie za ciekawie dla nas. To nie koniec

Hamowanie transportera monoaniowego ma wpływ chlorowcowanych pochodnych amfetaminy i metkatynonu na oddychanie komórkowe pokazano na rycinie 4. Amfetamina i jej para-fluorowcowane pochodne zmniejszały oddychanie podstawowe w zakresie 0,1–2 mM. 4-fluoroamfetamina i 4-
chloroamfetamina dodatkowo zmniejszyła maksymalną wydolność oddechową odpowiednio przy 1 i 0,1 mM. 4-chlorometakatynon zmniejszał maksymalne oddychanie przy 1MM i wykazywał oznaki oddzielenia oddychania komórkowego od syntezy ATP w tym samym stężeniu. Metakatynon i 4-
fluororometakatynon nie zakłócał oddychania komórkowego w badanym zakresie stężeń (≤2 mM

Cytat

Stres oksydacyjny - Wszystkie badane związki indukowały zależny od stężenia wzrost nadtlenku mitochondriów (ryc. 5). Znaczący wzrost nadtlenku mitochondriów zaobserwowano przy 0,5 at mM dla 4-chloroamfetaminy, przy 1 mM dla 4-fluoroamfetaminy i 4-chlorometakatynonu oraz przy 2 mM dla amfetaminy, metakatynonu i 4-fluorometakatynonu.
Mechanizmy śmierci komórek - Proporcja komórek żywych, apoptotycznych i nekrotycznych po leczeniu badanymi lekami pokazano na rycinie 6. Stosując barwienie aneksyną V zaobserwowano znaczące zmniejszenie żywotności komórek dla 4-fluorometaminy i 4-chlorometakatynon od 1 mM i dla 4-chloroamfetaminy w 0,5 mM. Amfetamina, metakatynon,
i 4-fluorometakatynon zmniejszają żywotność komórek przy 2 mM. Apoptoza była głównym mechanizmem śmierci komórek HepG2 leczonych 4-fluorouoroamfetaminą i 4-chlorometakatynonem, podczas gdy większość komórek leczonych 0,5 MM 4-chloroamfetaminy uległa martwicy

Cytat

farmakologia i toksykologia parafluorowcowanych stymulantów Frontiers in Pharmacology www.frontiersin.org 7 kwietnia 2019 r. | Tom 10 | Poziomy art. 438 monoaminy wywołują efekt poprzez odwrotny transport transporterów (Rothman i Baumann, 2003; Sitte i Freissmuth, 2015).
Subsequently skutkuje to następnie hamowaniem transportu wychwytu monoaminy z kliny synaptycznej. Hamowanie wychwytu norpinefryny obserwowano przy submikromolowych stężeniach dla wszystkich substancji, a wszystkie związki dodatkowo hamowały wychwyt co najmniej jednej innej monoaminy przy niskich stężeniach mikromolarnych. Jak informowaliśmy wcześniej (Baumann i wsp
., 2011; Simmler i wsp., 2014; Rickli i in., 2015; Suyama i wsp., 2016), para-halogenowanie obniżyło selektywność względem DAT w stosunku do SERT, co jest związane ze zmniejszoną podatnością na nadużywanie substancji typu amfetaminy (Ritz i wsp., 1987; Kuhar i wsp., 1991; Baumann i wsp., 2000; Wee i wsp., 2005; Wee i Woolverton, 2006). Para-
chlorowanie amfetaminy i metkatynonu wydaje się zmniejszać selektywność DAT względem SERT w podobny sposób jak para-metylacja (Luethi i in., 2018b). Hamowanie NET i DAT koreluje z ludzkimi dawkami skutecznymi, a hamowanie SERT odwrotnie koreluje z ludzkimi dawkami skutecznymi (Luethi i Liechti, 2018),
wskazując na niższą siłę kliniczną dla fluorowcowanych pochodnych amfetaminy i metkatynonu. Jednak bardzo silna aktywność serotoninergiczna w połączeniu ze znacznie silną aktywnością dopaminergiczną może tłumaczyć ciężką neurotoksyczność serotonergiczną 4-chloroamfetaminy (Johnson i wsp., 1990). Obecnie,
potencjał neurotoksyczny odpowiadającego analogu 4-chlorometakatyny metakatynonu nie jest dobrze zbadany.

 

[jestem wam potrzebny 549]

CZĘŚĆ 2

Perspektywa toksykologiczna

Cytat

Uszkodzenie narządów indukowane stymulantami typu amfetaminy jest wieloaspektowe i jak dotąd nie do końca poznane (Carvalho i in., 2012). Amfetaminy i metkatynony badane w tym badaniu silnie oddziaływały z układami monoaminergicznymi, które regulują temperaturę ciała na różne sposoby (Docherty i Green, 2010). ,Us,
hipertermia jest możliwą konsekwencją zastosowania tych substancji, która rzadko może prowadzić do potencjalnie śmiertelnych powikłań, takich jak rabdomioliza, ostra niewydolność nerek, kwasica lub niewydolność wielu narządów, w tym wątroby (Kendrick i in., 1977; Henry, 1992; Kalant, 2001). Oprócz ogólnoustrojowych przyczyn uszkodzenia narządów,
wyniki tego badania sugerują, że bezpośrednie mechanizmy komórkowe fluorowcowanych amfetamin i metkatynonów mogą przyczyniać się do toksyczności wątroby i prawdopodobnie innych narządów. Jak zaobserwowano w innych badaniach (Dias da Silva i in., 2013, 2015; Luethi i in., 2017),
Okazało się, że komórki HepG2 są solidnym modelem komórkowym o niskiej podatności na toksyczność stymulującą, umożliwiając badanie komórkowych mechanizmów toksyczności przy braku śmierci komórki (Kamalian i in., 2015). Dlatego zastosowane stężenia leku były głównie poza zakresem istotnym farmakologicznie. Jednak,
stężenia wywołujące działania toksyczne mogą być niższe w komórkach pierwotnych (Gerets i in., 2012), a toksyczne działanie stymulantów może być zwiększone przez podwyższoną temperaturę (Valente i in., 2016). Przy ograniczonej dyfuzji przez błonę komórkową w warunkach fizjologicznych,
amfetamina i strukturalnie pokrewne związki wymagają aktywnego transportu, aby dostać się do komórek (Freyberg i in., 2016). Ponieważ jednak transportery monoaminowe są głównie wyrażane w mózgu (Kristensen i wsp., 2011), pobieranie leku typu amfetaminy do wątroby prawdopodobnie zależy od innych transporterów.
Poprzednie badanie ekspresji genu dla różnych transporterów ujawniło znacznie zmniejszoną ogólną ekspresję transportera w komórkach HepG2 w porównaniu z ludzką tkanką wątroby (Hilgendorf i in., 2007). To może być jeden z powodów, dla których komórki te są bardziej odporne na toksyczność leków typu amfetaminy. Dlatego
zmniejszona ekspresja transportera w komórkach HepG2 może wynosić jeden w porównaniu z komórkami pierwotnymi. Dlatego chociaż badanie to dostarcza informacji na temat możliwych mechanizmów komórkowych, które mogłyby przyczynić się do klinicznej toksyczności u użytkowników stymulantów, nie dostarcza dokładnych informacji na temat zakresu stężeń toksycznych. Ponadto narządy
poziomy toksycznych leków i mechanizmy toksyczności mogą się znacznie różnić między użytkownikami. Na przykład opisy przypadków uszkodzenia wątroby związane z pochodną amfetaminy 3,4-metylenodioksymetamfetaminy (MDMA) nie wskazują na ściśle zależną od dawki hepatotoksyczność (Ellis i wsp., 1996).
Niniejsze badanie pokazuje zatem podstawowe mechanizmy komórkowe, które mogą przyczyniać się do toksyczności klinicznej u podatnych użytkowników narkotyków. Zarówno para-fluorowanie, jak i para-chlorowanie zwiększały cytotoksyczność amfetaminy i metkatynonu, przy czym wyższą toksyczność zaobserwowano dla amfetamin w porównaniu z odpowiednimi metkatynonami.
W przypadku wszystkich substancji spadek ATP w komórce poprzedzał utratę integralności błony komórkowej, co wskazuje na możliwość upośledzenia mitochondriów. Bardziej szczegółowe badanie oddychania mitochondrialnego ujawniło, że badane amfetaminy faktycznie zakłócały funkcję mitochondriów, zmniejszając oddychanie podstawowe.
Ponadto obie fluorowcowane pochodne amfetaminy dodatkowo zmniejszały maksymalną zdolność oddechową komórek HepG2. Podczas gdy metkatynon i 4-fluorometakatynon nie wpływały znacząco na oddychanie komórkowe, zaobserwowano zmniejszenie maksymalnego oddychania dla 4-chlorometakatynonu. Ponadto 4-chlorometakatynon

był jedynym związkiem, który odłączył oddychanie komórkowe od syntezy ATP. Takie właściwości odsprzęgania zaobserwowano wcześniej dla strukturalnie podobnego fluorowanego fluorowanego bupropionu pochodnej katynonu (Luethi i in., 2017). Zakłócenie mitochondrialnego łańcucha oddechowego wiąże się ze zwiększonym poziomem ROS,
z kompleksem enzymatycznym I i III jako potencjalnymi miejscami do generowania ROS (Votyakova i Reynolds, 2001; Antico Arciuch i wsp., 2012; Dröse i Brandt, 2012). Podwyższony poziom ROS może następnie wywoływać toksyczność, powodując uszkodzenie różnych składników komórkowych. Koncentracja
zależny wzrost ROS zaobserwowano w komórkach HepG2 po traktowaniu wszystkimi badanymi związkami, co można wyjaśnić przez zakłócenie mitochondrialnego łańcucha transportu elektronów. Dodatkowo, upośledzenie komórkowej odpowiedzi przeciwutleniającej może przyczynić się do wzrostu poziomów ROS; nie zostało to jednak zbadane w tym badaniu.
Badania śmierci komórkowej ujawniły zależny od stężenia wzrost komórek apoptotycznych po traktowaniu 4-fluoroamfetaminą i 4-chlorometakatynonem; po leczeniu 4-chloroamfetaminą zaobserwowano zależny od stężenia wzrost komórek martwiczych.
Te obserwacje są zgodne z poglądem, że poziomy ATP są determinantą manifestacji śmierci komórki (Eguchi i in., 1997). Jak pokazano w tym badaniu, spadek leczenia ATP po leczeniu 4-chloroamfetaminą jest znacznie bardziej wyraźny w porównaniu z innymi związkami. Przy 0,5mM leczenie 4-
chloroamfetamina spowodowała prawie całkowite wyczerpanie ATP, co tłumaczy dużą liczbę komórek nekrotycznych w tym stężeniu. Ilość komórek nekrotycznych i apoptotycznych po traktowaniu 2 mM amfetaminą, metkatynonem i 4-fluorometakatynonem nie różniła się znacząco od inkubacji kontrolnych.
Ponieważ w tym badaniu nie badano żadnych stężeń wyższych niż 2 mM, nie można przewidzieć ilości komórek nekrotycznych i apoptotycznych przy wyższych stężeniach lub o zależności od dawki. Badania w tym badaniu ograniczono do pochodnych para-halogenowanych amfetaminy i metkatynonu. Czy orto- czy meta-
fluorowcowanie powoduje podobnie zwiększoną toksyczność wątrobowokomórkową, która zostanie zbadana w przyszłym badaniu

WNIOSEK

Cytat

Wszystkie badane związki hamowały wychwyt noradrenaliny w submikromolowych stężeniach i dopaminę w niskich stężeniach mikromolarnych. Ponadto para-fluorowanie i para-chlorowanie zwiększyło potencjał do hamowania wychwytu serotoniny, co może skutkować ciężką neurotoksycznością serotoninergiczną. W porównaniu do non-
związki chlorowcowane, parafluorowcowanie amfetaminy i metkatynonu dodatkowo zwiększyło cytotoksyczność odpowiednich pochodnych w komórkach HepG2. Wyniki tego badania sugerują toksyczność mitochondrialną dla amfetaminy i jej fluorowcowanych pochodnych, a także dla 4-chlorometakatynonu. Metakatynon i 4-
Ororometakatynon może również potencjalnie zakłócać funkcję mitochondriów; nie zaobserwowano tego jednak w badanych stężeniach w tym badaniu (≤2 mM). Silny potencjał hamowania monoaminowego transportu substancji wskazuje, że działania niepożądane są najprawdopodobniej związane z toksycznością sympatykomimetyczną,
co jest zgodne z raportami dotyczącymi zatrucia klinicznego (Knippels i in., 2017; Wijers i in., 2017; Hondebrink i in., 2018). Bezpośrednie mechanizmy komórkowe, takie jak toksyczność mitochondrialna, mogą jednak dodatkowo odgrywać istotną rolę u podatnych użytkowników.

Autorzy WKŁADÓW AUTORSKICH, SK i ML opracowali badania. DL, MW, XZ,
a DR przeprowadził badanie. DL, DR, SK i ML analizowali dane. DL, SK i ML napisali manuskrypt ze znaczącym wkładem wszystkich innych autorów. FINANSOWANIE  prace te były wspierane przez Federalny Urząd Zdrowia Publicznego (grant nr 16.921318 dla ML) i Szwajcarską Narodową Fundację Nauki ( nr grantu 31003A_156270 dla SK)

@luks1985 @horsii

Edytowano 24 Październik przez jestem wam potrzebny

[luks1985 4218]

Na H wkleilem kilka takich artow.

To wszystko to nie tajemnica. Jutro jeszcze dołożę alfe i mdpv które są miotoksyczne i ogólnie rzecz ujmując toksyczne.

[jestem wam potrzebny 549]

Ja starałem się wyszkukać to, co lata teraz w obiegu w greymarkecie. Ale takie arty alfy-piphp i mdphp by sie przydały.

[luks1985 4218]

Tu magii nie ma. 

Im więcej węgli tym toksyczniejsze. Im mocniejsze działanie tym toksyczniejsze.

Źródło grafiki załączonej do posta.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0161813X18304972
Nie wrzucam całego materiału, bo jest chroniony prawami autorskimi.
Nie mogę też napisać, że art można ściągnąć za pomocą www.sci-hub.tw

 

Ps

Nowa substancja psychoaktywna 3-metylometkatynon (3-MMC lub metapedron) indukuje stres oksydacyjny, apoptozę i autofagię w pierwotnych hepatocytach szczurów w stężeniach istotnych dla człowieka.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31468101